"Mya Senhor Velida"
Xurde Malandança dos confíns da Terra, onde remata o Camiño de Santiago. E xurde coma un eco do que tanto nos chegou, da música, a palabra, a carne e a pedra.
Propósito:
Os compoñentes de Malandança entendemos a música medieval como un territorio no que a interpretación e a investigación son asuntos interdependentes. Nada valen a unha sen a outra.
Nas últimas décadas o interese pola música antiga permitiunos a recuperación de estilos musicais que se crían perdidos. Grazas á aportación de múltiples intérpretes, musicólogos e historiadores ao longo destes anos, logrouse salvar en parte a ruptura na tradición interpretativa de outros estilos, como a música barroca.
Neste proceso de recuperación dun estilo (en realidade de moitos estilos) interveñen diferentes factores: as partituras orixinais, con toda a información directa do compositor, en primeiro lugar; información escrita, tratados, comentarios, cartas con referencias a veladas musicais e todo aquilo que nos diga algo das maneiras de facermos música, e do contexto no que se facía. E, naturalmente, os instrumentos, que coas suas vertudes e os seus defectos, son grandes mestres do intérprete.
No caso da música medieval a ruptura da tradición é grande. Oitocentos anos sepárannos da “orquestra” do Pórtico da Gloria; neste tempo sucederon tantas cousas, tantos acontecementos artísticos e guerreiros, tanta luz e tanto lume, que aos humanos do século XXI nos custa caro imaxinar o que escoitou Afonso X nunha sala do seu pazo, un día de festa, ou na sua tenda, tras unha batalla, ou ben o consolo que lle producía a música dos xograres mentres xacía doente na sua cama, apertado ao libro dos Miragres de Santa María.
A partires das investigacións realizadas polo que abaixo asina, só e en compaña doutros, sobre os instrumentos medievais representados no Pórtico da Gloria da catedral Compostelá, e no Pazo de Xelmírez, se nos abriu un mundo, non xa de instrumentos sonoros, senon de ideas, imaxes e voces da que criamos tan lonxana Idade Media. Ante aquel esplendor místico e arquitectónico non cabía senon recobrar o outro esplendor, o invisíble: a música.
Contando xa co son dos instrumentos, quedábanos averiguar o xeito de abordarmos a súa interpretación, os seus recursos, e aprender a explorar a súa capacidade de virtuosismo. Dentro do mundo da música trovadoresca, as Cantigas de Santa María de Afonso X resultaron ser as obras axeitadas por estar escritas en galego-portugués e ser froito dunha determinada cultura: a Idade Media no noroeste da península ibérica. Aló ían parar, grazas ao longo camiño xacobeo, as tradicións trovadorescas de todo o mundo cristián, e incluso o eco do cercano Islam.
Tamén queremos que as voces en MALANDANÇA estean acordes co son dos seus instrumentos, para o que recurrimos ás tradicións vocais dos pobos do noroeste peninsular.
Así, xuntamos a música dos trovadores, que imaxinando o Paraíso inventaron o amor, e a palabra, que crea o mundo, e a imaxen, que todo nos aprende. Desta tarefa Malandança, realizou concertos por distintos festivais e auditorios onde se interpreta música antiga: Auditorio de Galicia, Festival de Música Antigua de Sajazarra, Festival internacional no Camino de Santiago, Festival de Música Antigua de La Laguna entre outros.
Co programa “Unha noite na corte do Rei Afonso” publicou a grabación do mesmo nome (ed. Clave Records) dedicada ás “Cantigas de Santa María” do rei Afonso X "o Sabio".
